Last week

Lieve allemaal,

De laatste week is ingegaan..

Dinsdag 26 juli
Na 2 keer het schooltje geverfd te hebben is het weer tijd voor mijn eigen project. Het is een donkere dag door alle wolken, zou het gaat regenen? Door deze onzekerheid gingen veel projecten niet door, want als het gaat regenen als ze op hun project zijn komen ze niet meer terug. Ik heb alleen Juna bezocht en hem engelse les gegeven. Het krukken lopen gaat al heel goed!! Je ziet dat hij van het weekend heeft geoefend en heeft dus al wat maniertjes gevonden om de krukken makkelijker te gebruiken. Vanmiddag de stad ingegaan..dit is altijd weer een hele belevenis. Ik werd aangesproken door een tv-zender. Ik was al dagen opzoek naar een cd van een bekende artiest hier..de cd's waren overal uitverkocht. Gelukkig was er een jongen zo lief om een cd voor mij te branden, die ik vrijdag op ga halen. 
Tegen de avond zijn we met alle vrijwilligers vertrokken naar een soort plein. Hier hebben wij echte Ghanese zang en dansles gehad. Wat hebben we gelachen en wat hebben wij Nederlanders toch stijve heupen. Naast het plein werd er basketbal gespeeld..natuurlijk deed ik mee met mijn korfbal kunsten. Daar stonden die jongens toch even van te kijken haha.
Dinsdagavond patatavond met alle vrijwilligers, dus geen rare Ghanese gerechten. Hmmm! 

Woensdag 27 juli
Een zonnige dag in Tamale! Vandaag ben ik op mijn fiets rondgereden om wat kindjes af te sluiten. Eerst langs Halik, samen een tekening gemaakt en met de bal gespeeld. Toen ik vertrok begon hij heel hard te schreeuwen, ze familie vertelde mij dat hij mij heel erg gaat missen. Arme knul! Vervolgens naar Vaisa gefietst, we hebben even nog samen gespeeld. Het moment van weggaan was zwaar voor haar, ze begon hard te huilen. De buurt vertelde me dat Vaisa vroeg of ze mee mocht naar mijn land. Vaisa heeft geen ouders en woont bij de buurt. Arm meisje..ik heb haar nog wat speelgoed gegeven en ben daarna vertrokken. 
Het schooltje van Mohammed is daar vlakbij en ik heb daar met alle kinderen tekeningen gemaakt. De tekeningen van de vorige keer hingen aan de muur en het zag er al een stuk feestelijker uit. Het was een hele eer toen ik arriveerde, want alle kindjes stonden te springen van geluk! Maria Maria yes yes yes!!! De laatste die ik heb bezocht was Adam, hij lag weer in een donkere kamer op het matrasje die ik voor hem heb gekocht. Ik vroeg zijn moeder wat er nog echt nodig was, kleren vertelde ze mij. Adam heeft nooit kleren aan, dus dat werd mijn missie!
De weg terug ben ik nog langs wat stoffenwinkels gefietst voor mijn jurken en rokje die ik hier laat maken :)
Die middag zouden we naar een voetbalwedstrijd gaan. Eenmaal aangekomen was er natuurlijk geen voetbalwedstrijd, geannuleerd vertelde ze ons. Wel konden we een kaartje kopen voor 50 eurocent en daarmee kregen we een rondleiding. De kaartjes waren gekocht en de rondleiding door het stadion kon beginnen, althans dat dachten we. We werden gedropt voor de deur en we mochten onszelf rondleiden. We hebben op het veld gestaan en de tribunes beklommen! Toch wel leuk zo'n Ghanees stadion.
Bleh, die avond at ik een vieze bonenprut..heb de hele nacht pijn in me buik gehad. 

Donderdag 28 juli
Na de was gedaan te hebben om 6:00 uur in me bak, in de ochtend was beter dan in de avond volgens mijn gezin. Ik werd opgehaald door Nicolas, we zouden samen naar het ziekenhuis gaan. Ik had dit aan hem gevraagd, omdat ik wilde zien hoe de fysiotherapie er in Ghana uit zou zien. Op de motor door de chaos van de stad richting het ziekenhuis. Naast het ziekenhuis stond een gebouw met fysiotherapie. Ik heb een rondleiding gehad van een fysiotherapeut die daar werkzaam was. In het gebouw bevond zich een oefenzaal met apparaten uit de prehistorie, een zaal met allemaal behandelbanken (lekker prive als je daar in je blote kont ligt) en een zaal met een zwembad voor hydrotherapie (deze stond leeg en leek wel of er al 30 jaar geen mensen waren geweest. Vervolgens ben ik naar het ziekenhuis zelf gegaan waar ik heb meegekeken op de afdeling orthopedie. Kinderen met klompvoeten en ouderen mer heupfracturen. Het ziekenhuis zag er smerig uit, maar wel nog een soort mooi (beste wat ik tot nu toe heb gezien). De dokters en therapeuten lopen in hun eigen kleding. De bedden staan schots en scheef en de bed overtrekken zijn volgens mij doeken van de patiënt zelf. Er is dus totaal geen privacy en hygiëne. Iedereen kan zomaar binnenlopen en ik dus ook. De therapeuten waren blij mij te zien, maar wanneer ik ze vertelde dat dit eenmalig was keken ze toch niet zo vrolijk. Ze hadden gehoopt dat ik daar een stage zou gaan lopen. Je merkt heel erg dat Ghana achterloopt..ze zijn bezig met behandelingen die wij allang niet meer uitvoeren. 
Na het bezoekje aan het ziekenhuis ben ik bij Adam's moeder geld gaan brengen. Ze gaat kleren kopen voor hem en zaterdag ga ik langs om de kleren te bekijken. 
Die middag was heerlijk! Samen met alle vrijwilligers naar een nieuw zwembad gegaan met restaurant. Er waren ook wat kindjes in het zwembad, die ik zwemles heb gegeven. De jongens waren rond een leeftijd van 13 en ze vonden het geweldig om samen te zwemmen. Als afsluiter een heerlijke pizza op :) Fijne dag!! 

Vrijdag 29 juli
Laatste dag! De koffer vol speelgoed lag nog steeds in mijn kleine kamertje, dus het werd tijd om deze naar het schooltje van Mohammed te brengen. Hij geloofde zijn ogen niet, al dat speelgoed voor hem! God bless you and thank you thank you thank you was wat hij zei. Geweldig om iemand zo blij te maken! Het was ondertussen pas 7:00, en ja ik had er al een hele dag opzitten! Hierna ging ik met 2 andere vrijwilligers naar het weeshuis/schooltje. Wow wat is dat opgeknapt in een maand. Van vervallen gebouw naar een geverfde school met het alfabet op de muur (foto's volgen nog). De kinderen hadden vakantie, dus we waren maar met een paar. We hebben wat foto's gemaakt en gevoetbald. Het was fijn om mijn laatste dag zo rustig af te sluiten. In het weeshuis heb ik ook nog een baby op mijn rug mogen dragen (zat heel lekker)! 
Vanmiddag mijn Ghanese jurk opgehaald en mijn gebrande CD. De avond was ondanks het eten (wat vreselijk was), erg gezellig! Ik kreeg weer een soort deeg puree achtige massa in een saus van vissengraten. Gelukkig heb ik ontzettend met mijn hostsister kunnen lachen om de Nederlandse taal.

Net stond ik voor de laatste keer mijn tanden te poetsen op onze plaats. De laatste keer dat ik gezellig tussen de geiten mijn tanden probeer schoon te krijgen met net niet schoon water. Ik ga het toch wel een beetje missen. De luxe zijn hier niet te vinden, maar de prachtige sterrenhemel tijdens het kledingwassen is onbeschrijfelijk. 
Nu lig ik in mijn bedje, die deze maand een soort gat gevormd heeft. Mijn kussen is een vest en het zweet druipt van de hoofd. Verder voel ik me na een maand toch best comfortabel onder die klamboe. Oja de moskee van 4 uur in de ochtend ga ik toch niet heel erg missen..

Mijn maand vrijwilligerswerk zit erop. Men wat ging de tijd snel..het was een super mooie ervaring die ik niet snel zal vergeten. De dagen waren zwaar, maar ook ontzettend gaaf!

Nu is het tijd om 3 weken te reizen met mijn ouders. Ik zal ze morgenochtend oppikken van het vliegveld hier in Tamale!!Dit avontuur zal ik ook zeker op mijn blog zetten, dus blijf mij vooral volgen :) 

Liefs,
Marjolein