Regenseizoen gestart..

Lieve allemaal,

Bedankt voor de steeds leuke/lieve berichtjes!! 

Dinsdag 19 juli 
Vandaag de eerste dag dat er geen vrijwilliger met me meeging. Ik had in de ochtend afgesproken bij het schooltje van Mohammed. Van de vrijwilligers die al naar Nederland zijn had ik 50 euro gehad, samen met Mohammed heb ik dit ingewisseld voor cedi. Het plan was om met het geld naar de stad te gaan om stoeltjes te kopen. Uiteindelijk hebben we besloten om het geld in het kleine toiletgebouw te steken. De kinderen poepen en plassen nu voor de school. Het toiletgebouw is in aanbouw, maar het is gestopt i.v.m geldproblemen. Mohammed houdt mij op de hoogte met facebook, dus dat is fijn! Op het schooltje heb ik nog wat liedjes gezongen met de kinderen. Hierna heb ik één meisje bezocht, maar ben hier snel vertrokken. Het hele gezin kom geen engels, dus ik wist niet wat er aan de hand was. De ochtend sloot ik af bij Halik, we hebben samen een tekening gemaakt. Hij was ontzettend trots en liet de tekening aan heel de familie zien. In de middag hebben we gezellig met de vrijwilligers geklets en in de avond samen gegeten. Die avond kwamen ook drie nieuwe vrijwilligers aan dus dat was erg gezellig! 

Woensdag 20 juli
De laatste dag van Kim (vrijwilliger), samen op de fiets door de stad. De eerste jongen Juna die we bezochten hebben we engels geleerd. Hij is 16 en het is vreemd om te zien dat hij nog niet eens de kleuren weet. Na een uur oefenen riep hij: 'letter'. Ik begreep het eerst niet, maar hij wees naar zijn broekzak. De brief haalde ik uit zijn broekzak en las hem voor. De brief was geschreven in het engels, dus het was niet door Juna zelf gedaan. In de brief stond beschreven dat hij erg dankbaar was, maar dat hij kleren en een telefoon nodig had. Dat moment was vreemd, het voelde fijn om een brief te krijgen waar bedankjes in stonden maar tegelijkertijd werd er ook weer van alles gevraagd. Waarom moeten ze van alles vragen? Ik ben heel vaak bij Juna en geef al me energie om hem engels te leren. Zijn ze dan niet tevreden? Later bedacht ik me dat ik misschien hetzelfde had gedaan. Wat heb je te verliezen? Met een gemengd gevoel op weg naar het schooltje van Mohammed. Ik heb daar 8 kinderen uit de klas gehaald, we hebben de kleuren geoefend! Wat een drama..kindjes van 10 jaar die niet eens weten of het yellow of red is. De ochtend afgesloten bij Vaisa, dit keer was ze niet overstuur en hebben we samen een tekening gemaakt. 
Vanmiddag heb ik kennis gemaakt met de nieuwe vrijwilligers, ze hadden wat problemen met de heenweg. De bus was kapot en hun bagage is nog steeds niet gearriveerd!! Verder heb ik afscheid genomen van Kim. Het is raar om de groep steeds kleiner te zien worden...
De avond heb ik gezellig doorgebracht met mijn gastgezin..heerlijke rijst en de favoriete soapserie passion and power. 

Donderdag 21 juli
Het is een rare dag..veel vrijwilligers zijn ziek en ik voel me niet helemaal fit. Het eenzijdige eten hier, witbrood en rijst hakken erin. Ik mis nu toch wel de groentes..af en toe eet ik wel wat fruit. Het fruit kan ik niet altijd eten, omdat ze het schoonmaken met hun vuile water. Ik merk dat me energie level laag is en dat ik snel uitgeput ben. Vandaag ben ik met Nicolas op de motor op stap gegaan. Samen met hem heb ik een matras gekocht en deze bij een mevrouw (ongeveer 50 jaar) gebracht. Ze was zo ontzettend blij, want ze lag al haar hele leven op het beton. Ze zit daar de gehele dag, want ze kan niet lopen of staan. Daarna ben ik opzoek gegaan naar krukken en gevonden! De krukken ben ik gaan brengen bij Juna. Wow, yes!! Samen met de krukken kon Juna lopen! Hoe gaaf is dat? Volgende week ga ik met hem oefenen, zodat het steeds makkelijker gaat. Hij was zo ontzettend blij :) 
Die middag ben ik met wat vrijwilligers de stad in gegaan voor souvenirs en ik heb 2 Ghanese cds gekocht. In spitsuur gingen we terug..men wat was het druk! Gelukkig heb ik de filmpjes om te laten zien. 
We aten niet mijn favoriete maaltijd (zacht uitgedrukt), maar mijn zusje/broertje aten het gelukkig op. Het voelt raar dat zij altijd de restjes krijgen, gelukkig eet ik niet alles op!  

Vrijdag 22 juli
Vandaag weer mee naar het weeshuis met 3 andere vrijwilligers. Het plan was om te gaan schilderen en les te gaan geven. Ik heb al eerder vertelt over dit weeshuis..ik had dit toen bezocht in het weekend. De kinderen zaten klaar en ze hadden zin in school! Ik heb les gegeven, omdat daar dus al een half jaar geen docent is. De jongens in de leeftijd 13-20 jaar waren zo ontzettend dankbaar..lieve jongens!! De muren hebben we geel gemaakt en gaan daar de komende weken mee verder. Het enige negatieve puntje aan deze ochtend was het gezeur van de directeur..hij heeft altijd wat te zeuren. We beginnen te laat/ te vroeg met verven. Hij wil liever de buitenkant en wij de binnenkant. Hij wil eerst de school af hebben dan lesgeven. De leraar die daar is doet HELEMAAL niks en dat maakt me zo boos. De directeur zegt er niks van en de kinderen geven zichzelf les terwijl die 2 mannen maar rondjes lopen. Af en toe heb ik het moeilijk met de cultuurverschillen..de Ghanezen zijn langzaam en werken alleen de ochtenden..al ze al werken. Wij als Nederlandse vrijwilligers gaan als een speer en verven zo in een half uurtje een klaslokaal. Het maakt me kwaad dat de jongens een half jaar geen school krijgen, omdat de leraar (zo mag je hem niet eens noemen) het allemaal even niet weet. Wat wij ook zeggen hij heeft een excuus klaar. Hij weet geen oefening, hij wil niet buiten lesgeven, hij kan niet 30 schriftjes nakijken, leeftijdsverschil is te groot of ze luisteren niet. We proberen hem deze weken wijs te maken dat hij het gewoon moet proberen en niet samen met de directeur zijn gehele leven op een stoel hoeft te zitten. Het was een productieve  ochtend met wat frustratie. 
Vanmiddag het zwembad ingedoken, omdat ik van top tot teen onder de gele verf zat. De planning voor de avond was om op stap te gaan, maar door de tropische regenbuien ging dat niet door. Heerlijk om 21:00 me bedje in zoals elke avond! De onweer en bliksem geven toch altijd een veilig gevoel in bed. 

Dit was ook nog eens gebeurd vandaag. Vanmiddag toen ik thuis kwam lag er een vrouw te slapen voor onze deur van mijn gastgezin. Ik vroeg wat ze hier deed, ze vertelde mij dat ze dronken was en dat ze daar even lag te slapen. Mijn gezin kende haar vaag..in de avond ging het natuurlijk stortte dus de mevrouw werd onze gang ingesleept. Uiteindelijk werd ze wakker en wilde ze bij ons logeren. De ruzie hoorde ik vanuit me kamer en volgens mij was het niet gepast dat ze bleef slapen. Op zo'n regenachtige avond zitten me broertjes en zusje in de natte gang..naar om te zien! 

Zaterdag 23 juli 
De vrouw heeft uiteindelijk in onze gang geslapen en is de volgende ochtend op de taxi gezet. Ik stond vroeg op om het weeshuis te gaan schilderen. Toen ik de woonkamer inkwam lagen de kinderen te slapen op stoelen en banken..ik weet niet of ze dit altijd doen maar het zag er niet fijn uit. Met een aantal vrijwilligers richting het weeshuis/school. De hele ochtend hebben we geverfd en mijn kleding is getransformeerd naar een schildersoutfit. 
Die middag hebben ik rustig een boekje gelezen en ben na mijn 100e bord met rijst mijn bed ingedoken.

Zondag 24 juli
Kerktijd in Ghana. Na wat getreuzel kwamen we te laat in de kerkdienst aan. Dit maakte natuurlijk niet uit, want de kerk startte ook te laat. Mijn gastgezin is katholieks, dus wij gingen ook naar een katholieke kerk. De kerk was bijzonder! De preek was mooi en de muziek werd geleid door een koor. Aan het einde kwamen er nog jongens dansen..dus het was een swingende ochtend! 
Het was al de gehele nacht en dag aan het regenen. De voetbalwedstrijd waar we die middag heen wouden gaan ging niet door. Het regenseizoen is echt begonnen, het regent elke dag wel een keer en af en toe lijkt het net Nederland. Die middag hebben we dus niks gedaan, aangezien heel Tamale plat ligt. Hier in Tamale zijn absoluut geen binnenactiviteiten te vinden, dus gaat de gehele bevolking maar slapen. Wij als actieve Nederlanders hebben uit verveling party en co erbij gepakt. 
De avond was daarentegen weer ontzettend leuk, wat de dag een beetje goed maakte. We zijn uiteten geweest voor een verjaardag van een vrijwilliger. Na al dat Ghanese eten ging die pizza er goed in. Als toetje een Ghanese cocktail..die viel niet zo goed in de smaak haha. 

Maandag 25 juli
Vandaag zou ik weer naar het weeshuis gaan om te helpen met verven. Eenmaal daar aangekomen (dit was een hele belevenis met alle straten die blank staan) was de hele school geverfd. Yes het is ons gelukt..de Ghanezen hebben het opgepakt. Ik ben gestart met mijn wiskunde les al mijn lieve jongens. Één jongen vertelde mij dat die graag dokter wilde worden, fijn dat hij ambities heeft! Ik zie het somber in..hij is 20 jaar en doet wiskunde op basisschool niveau. Verder is hij een topper! Hij zit altijd vooraan bij me lessen en wil alles weten. Hij is zo gedreven en probeert er echt uit te halen wat erin zit. Deze jongens geven mij energie om hun te blijven helpen!! Vanmiddag even de stad ingegaan en weer wat stof bij de naaister gebracht voor een hopelijk mooie Ghanese rok. Vanavond zat ik met mijn gezin voor de tv en we keken het journaal..ze lieten Tamale zien en alle ondergelopen huizen. Dat moment belde Nicolas mij of ik in orde was, want het was weer aan het regenen. Mijn gastgezin zit gelukkig goed en wij hebben niet veel last van het water. De andere kant van town ligt vol en veel huizen zijn onderwater..

De douche in mijn gastgezin doet het al dagen niet..ik wordt steeds beter in het wassen met een emmer, tandenpoetsen op straat en de wc doorspoelen met een emmer :) Snap trouwens helemaal niks van die waterprobleem hier..het regent hier continue!

Me broertje was de was aan het binnen halen en legde dit op zijn hoofd..handige manier hoor..je hoeft minder vaak te lopen!

De nachten zijn hier trouwens zwaar, ik wordt wakker van de moskee, geiten, vogels en de mensen die hier al om 04:00 opstaan. 

Nog 1 week voor de boeg en dan komen me ouders naar Tamale, super veel zin om ze alles te laten zien!

Liefs, 
Maria 
Ik vertel heel Ghana dat ik zo heet..de eerste week probeerde ik nog Marjolein, maar ben toch maar over gegaan op Maria. Marjolein kan namelijk niemand hier uitspreken en Maria is hier heel easy :)