Ghanees weekend

Lieve allemaal,

Het is weekend! In de weekenden hebben we vrij van de projecten en kan je doen wat je wil. Aangezien het hier zo arm is kan ik niet het hele weekend op me kont zitten, terwijl ik weet dat er kinderen zijn die op mij zitten te wachten. Samen met nog een paar andere vrijwilligers hadden we bedacht om te gaan helpen op één van de projecten. 

Zaterdag 16 juli
Vroeg uit de veren, om vervolgens met ze vijven richting het weeshuis/schooltje te vertrekken. 2 vrijwilligers die meegingen werken daar en ik was super nieuwsgierig hoe hen project eruit zou zien. Na dik 40 minuten rijden door zandwegen en riviertjes waren we aangekomen in een heel afgelegen stuk. We waren daar rond een uur of half 9 en vroegen onze taxichauffeur of die ons daar weer om 13 uur op wilde halen, er rijdt daar helemaal niks dus dat moet je goed afspreken! Aangekomen bij de plaats van bestemming kregen we een rondleiding van de andere 2 vrijwilligers. Stel je voor een uitgestrekt stuk land met een weeshuis, dit bestond uit 4 hutjes waar 6 kinderen verbleven. Het weeshuis was nog wel een soort van oke. Daarnaast stond een school, en wat ik daar zag was diep diep triest. De leraar op de school kan niet meer worden betaald, de school is totaal vervallen en er lopen daar kinderen rond met gescheurde kleding en blote voeten. De kinderen die daar in de beurt wonen zitten elke dag voor de school in de hoop dat iemand ze les kan geven. Ze zitten dus gewoon dag in dag uit te wachten op een lesje rekenen. De eerste keer dat de 2 vrijwilligers daar aankwamen zaten ze buiten samen het alfabet te doen. Wat is het toch ontzettend moeilijk om te zien dat niet alle kinderen naar school kunnen. We zijn dus begonnen met het bruikbaar maken van de school. Samen met de kinderen hebben we de lokalen leeggehaald, er lag van alles van hele ladingen zand tot grote bakstenen. Na een hele ochtend werken waren de kinderen blank van de stof. Je zag hoe hard ze werkte, waar wij nog wel eens pauze nodig hadden gingen hun gewoon door. Het doorzettingsvermogen van die jongetjes is zo groot, ik vroeg me af waarom ze zo hard werkt in die stikhitte. Later bedacht ik me, ze willen gewoon zo ontzettend graag naar school. Die ochtend sloten we af met een flesje cola en een lolly. Je zag de hard werkende jongens stralen (leeftijd van 5-10). Wat waren ze trots op hun zelf!! 
Het moment dat we wilde gaan zag ik een jongen een beetje mank lopen. Ze lopen daar allemaal op blote voeten, wat ik al verschrikkelijk vindt met glas, steen en ander afval. Ik heb gevraagd of ik er naar mocht kijken en dat kon. Dat moment brak ik, de voet van de jongen was totaal aan het afsterven. De wond was helemaal ontstoken en hij liep er al 4 dagen mee. Ik snap het niet, waarom helpt niemand hem? Waarom laten ze hem rondlopen met pijn? Waarom gaat hij de hele ochtend zo hard werken terwijl zijn gehele voet open ligt? Ik bedacht me alleen maar, toen ik die leeftijd had huilde ik al om een splinter. We hebben de wond in een bak met zout gedaan en de rest van de week gaan de andere vrijwilligers het in de gaten houden. De ochtend was klaar en daar stonden we met ze vijven naar de school te kijken, de tranen rolde over onze wangen. We waren blij, omdat we de kinderen gelukkig hadden gezien. Tegelijkertijd was ik ook ontzettend boos, wat zeuren wij toch over de regen of eten wat niet lekker is..deze kinderen hebben het pas echt zwaar!
De taxichauffeur die ons op zou halen kwam natuurlijk niet, zoals dat altijd gaat hier in Ghana. We hebben ongeveer 30 minuten gelopen totdat we een soort motor met een bakje zagen. Yes, we mochten onszelf achterin het bakje proppen! Hij heeft ons naar de bewoonde wereld gebracht en we zijn verder gegaan met de taxi. We zouden die middag naar het zwembad gaan, maar na zo'n ochtend voelde dat een beetje dubbel. We hebben toch besloten om even een duik te gaan nemen, omdat we dat toch een beetje verdiende.
In de avond zijn we met de vrijwilligers uiteten geweest en zijn we gaan stappen! Gezellig met al de goed dansende jongens hier :) Deze dag begon wat verdrietig, maar we hebben hem swingend afgesloten. Na 3,5 uur slaap was het weer tijd om te gaan douchen. Sunday starts! 

Zondag 17 juli
Na een korte nacht slapen opgestaan en toch nog wat heerlijk wit brood (iel) naar binnen weten te werken. Die ochtend heb ik me klaar gemaakt voor de moslimwedding..spannend!! Ik moet zeggen ik zag er op en top Ghanees uit. In een door de naaister gemaakte Ghanese jurk ging ik richting de wedding met mijn moeder, zus en tante. Na een uur zoeken waren we eindelijk gekomen (die straatnamen in Nederland ga ik dus zelfs waarderen). De bruiloft werd gehouden op de straat voor het huis van de bruid. Op de straat stonden 5 mega grote partytenten en ongeveer 400 klapstoeltjes. Sommige mensen waren aan het dansen en andere zaten op hun klapstoeltje. Natuurlijk was ik weer de attractie van de bruiloft..ik hoop dat de bruid me nog mag haha. We zaten daar zo'n 4 uur lang op een klapstoeltje. Continue werd er eten en drinken naar ons gebracht in zakjes, dit verdween dan in een grote tas die mijn hostfamily had meegenomen. Vreemd land!! Na die 4 uur mochten we de bruid bezoeken, het voelde toch wat vreemd want ik kende de bruid niet eens (vriendin van de zus van een vriendin van een vriend en verder...). De bruid bevond zich in een vieze lelijke kamer waar iedereen met haar op de foto ging. De bruidegom had ik trouwens nog niet gezien, eigenlijk heb ik hem nooit gezien. Blijkbaar is hij niet gewenst op zijn eigen bruiloft. De bruid schreeuwde welcome en daar ging ik dan..op de foto met de bruid. Iedereen gaf 10 cedi (2 euro), dus deed ik dit maar na. De fotograaf had een camera die afstamde van het jaar 1900. Ik had hem gevraagd om mijn camera te gebruiken voor een foto te maken, de foto was bewogen!! Wat een topfotograaf op je wedding. Verder liep er een cameraman rond die de lens de gehele bruiloft op mij richtte. Af en toe voelde ik me niet helemaal op me gemak, de kinderen staarde me aan en ik zag dat veel mensen foto's van me maakte. Eind van de middag gingen we naar huis, de mannen (vader en broers) zaten daar op ons te wachten. De drie bigshoppers vol met eten gingen gezellig met ons mee. De tassen werden in ons huis open gemaakt en we hadden eten voor 20 personen. Dat gaat dus zo in Ghana, je gaat naar een bruiloft en haalt je eten op om het vervolgens met je gezin thuis op te eten. Oja en tijdens de bruiloft liep er van alles rond, mensen die ijsjes verkochten of andere dingen. Alles was aanwezig..er zat zelfs een man op de straat met ze gereedschapskist. Deze man zat er zodat de vrouwen hun kapotte hak of sandaal daar konden brengen tijdens de bruiloft (ja hij deed goede zaken die dag). Wow wat een ervaring en wat verschillen Nederland en Ghana toch veel van elkaar. 
Die avond kreeg ik ook nog spaghetti! Hmmm genoten van deze dag. 

Maandag 18 juli
06:00 wekker! Trouwens dat is uitslapen in Ghana, want mijn gehele gezin staat om 04:00 op. Vandaag ben ik meegegaan met Mariska. Zij werkt op het Judah Mohamma project. Dat is een project voor tienermeisjes, sommige van hen hebben al kleine kinderen. Ze wonen samen in een huis, hier koken ze en doen ze al de dagelijkse dingen. Ze leren om te naaien en krijgen rekenen en engels. Het project is opgezet om de meisjes een toekomst te bieden, omdat zij bijvoorbeeld geen ouders meer hebben. Het was mooi om te zien dat andere Ghanezen ook helpen! De meisjes hebben wij les gegeven, omdat er geen docent aanwezig is. Het was gaaf om mee te maken, maar het was tegelijkertijd heel erg chaotisch. Sommige meisjes lagen te slapen op hun tafel, terwijl andere meisjes had hun best deden. Oja en als de kids dorst hadden liepen ze het lokaal binnen, hun moeder gooide dan haar borst uit de jurk..dus tijdens het lesje Engels werd er borstvoeding gegeven. Het is lastig om goed les te geven, omdat het niveau en de leeftijd (11-29 jaar) erg verschilt. 
Vanmiddag heb ik proberen een taart te kopen voor een vrijwilliger die jarig is. Taarten zijn hier niet te vinden, dus het werden koekjes..
Toen ik aankwam bij mijn familie lieten ze me weten dat iedereen vandaag vroeg waar ik was op de bruiloft. De bruiloft duurde twee dagen en ze wouden graag dat het witte meisjes weer kwam haha. Wel super lief om te horen!! 
Vanavond heb ik ook nog ballonnen op straat uitgedeeld, een uur lang kwamen kinderen van de gehele buurt vragen of ze er één mochten (alles gaat hier snel..wanneer je iets doet weet de hele buurt dat). 

Ik zit halverwege mijn reis hier in Tamale en ik begin steeds meer mijn draai te vinden. De geiten op de weg zie ik niet meer en dat kinderen overal poepen en plassen is ook niet nieuw. De huwelijksaanzoeken die ik krijg worden ook steeds gewoner..

Liefs,
De Ghanese Marjolein 

Nog niet helemaal Ghanees, want ik ben nog niet verkleurt i.v.m het regenseizoen en de bedekte kleding :(